Hello Goodbye

Lieve iedereen!

Voor de cliffhanger even een terugblik naar het vorige verslag….lijkt net een geweldige kwaliteitsserie op de Nederlandse televisie:
Vanaf Lone Pine gaan we noordelijk om Yosemite NP te bereiken. Dit zou onder andere kunnen via de Tioga Pass. Helaas is de Tioga Pass is dicht. De familie Schouten-VanLubeck rijdt door naar Mono Lake. Hier wordt geluncht en als een Catshuisbespreking besproken hoe verder…. De sfeer is goed.
Na deze constructieve bespreking bezoeken ze Mono Lake. Een zoutwatermeer met een zeer productief ecosysteem en prachtige zoutpilaren. Een paar jaar geleden kwam hier wereldnieuws vandaan. Een hooggeschoolde geobiologe dacht hier een nieuwe levensvorm te hebben ontdekt. Een microbe met arseen als één van de bouwstenen in plaats van fosfor. Geen enkel ander organisme op onze planeet is voor een deel opgebouwd uit arseen. Dus, hoe kan het ook anders…gelijk getorpedeerd door een Nederlandse hoogleraar. Arno mengt zich hierbij in de discussie: Hij weet dat rattengif onder andere is opgebouwd uit arseen.

Na Mono Lake rijden we via prachtige bergweggetjes richting Lake Tahoe….wederom staat vangrailengineering (gaat hét woord van 2012 worden) in de kinderschoenen. Nabij Lake Tahoe verblijven we het weekend. Ijskoude nachten en spelen in de sneeuw worden afgewisseld met spelen en lunchen op het strand.

Na een heerlijke lunch (o.a. de fameuze crabcake wordt verorbert) aan het strand bij Lake Tahoe wordt de suite door middel van uitstekend teamwerk (Jaja, tussen mama en papa) uit de parkeerplek gemanoeuvreerd. Het was namelijk een beetje ‘Zandvoortachtig’ druk geworden op deze zonnige (25 °C) zondagmiddag. Iedereen (papa, mama en gelukkig ook Sascha) stapt in de suite om naar Placerville te rijden. Vanaf hier kan nog besloten worden om naar Yosemite NP te rijden.

De volgende ochtend wordt unaniem besloten wat reeds als een principe akkoord uit de besprekingen was gekomen.…..we rijden door naar San Francisco!!! We arriveren in Petaluma iets ten noorden van San Francisco. We zijn hier in de buurt van Napa en Sonoma. Hier wordt duidelijk waarom doorgereden is naar Petaluma: Napa en Sonoma zijn wijngebieden waar heerlijke tastings uitgevoerd kunnen worden… Papa en mama hebben dat een beetje gemist en dat heeft Sascha geweten… Zo is het chique Ledson onderdeel van onze wijntoer. Papa en mama proeven alsof hun leven er van af hangt en Sascha knabbelt op een paar soepstengels.

In het laatste weekend van de wereldreis wordt San Francisco bezocht. San Francisco is een stad met iets meer inwoners dan Amsterdam. Amsterdam heeft ook minder heuvels dan San Fransisco. San Fransisco is een prachtige stad met Victoriaanse bouwstijl, The Golden Gate, Alcatraz, Fisherman’s Wharf (kan je lekker eten) en brede straten die afgewisseld worden door smalle staatjes waar het heel fijn rijden is met een gehuurde suite.
Na aankomst op het RV-park Candlestick (tegenover het stadion van de 49’ers) gaan we in de middag een happie eten in Little Italy nabij Chinatown. De stadse sfeer is prettig. En we hebben heerlijke pizza’s gegeten. Sascha en mama gaan terug naar het RV-park met de RV-park bus… een hele uitkomst gezien ons vervoer. Papa blijft in San Francisco om de Giants (MLB - honkbal) te zien spelen tegen de San Diego Padres. Ter vergelijking met de eredivisie… Giants vs Padres staat ongeveer gelijk aan FC-Twente vs Graafschap. Dus papa verwachtte een spektakelstuk aan de kant van de Giants. Even leek dit het geval. In de eerste inning scoorden de Padres gelijk maar de openingsslagman van de Giants bracht de teams door een homerun op gelijke hoogte. Het uitverkochte stadion ontploft. Maar de pitcher van de Padres (Leubke) is niet onder de indruk en weet verdere aanvallen van de Giants goed te pareren. Daarentegen weten de Padres met goed slagwerk een voorsprong op te bouwen. Er gebeurt veel. Fouten worden afgewisseld door snelle dubbelspellen, prachtige vangballen en goede honkslagen. De catcher van de Padres is met vier honkslagen en binnengeslagen punten een ware kwelgeest voor de Giants. De Giants verliezen met 5-3. Maar toch gebeurt er iets unieks. Het reguliere seizoen is nog maar 20 (van de 162) wedstrijden jong en Pablo Sandoval heeft z’n 20ste wedstrijd met tenminste een honkslag te pakken. Wanneer dit bekend gemaakt wordt staat iedereen op en applaudisseert. Arno klapt netjes mee maar heeft nog niet helemaal door wat hieraan zo uniek is ……dit heeft hij ook wel eens gedaan in zijn honkbal carrière…(ahum)…maar navraag leert dat slechts 10 spelers in het 143-jarige bestaan van de MLB Sandoval zijn voor geweest.
Na de wedstrijd dient Arno een taxi te nemen om zich bij zijn familie te voegen. Duurt effe want Arno is niet de enige. Na ongeveer drie kwartier stapt meneer Van Lubeck in een taxi. Enige twijfel ontstaat bij de taxichauffeur als de bestemming duidelijk wordt. Toch geeft hij gas en vertrekken we richting het RV-park. Een gezellig gesprek ontstaat startende met waar Arno vandaan komt. “Funny accent” zegt de Chinese taxichauffeur….”Holland Missycan?”…. Arno: “What?” …..”Holland ….Mi…chi…gan?!” Arno blijft beleeft en zegt “Holland Europe.” “Aaahh, yes….very funny big crisis!” We kletsen door totdat we ongeveer een kilometer verwijderd zijn van de eindbestemming. Het is bijna half 12 ’s avonds. Alwaar we ons bevinden is het stil op straat en het stoplicht staat op groen….we rijden niet. De taxichauffeur vraagt hoe ver het nog is. Arno weet het niet echt en gokt op een kilometer….De taxichauffeur zegt: “Not very funny dangerous neighborhood!!!...” De twijfel bij de taxichauffeur aan het begin van de rit wordt duidelijk. Taxi blijft stokstijf stil staan ….licht staat nog op groen….Arno blijft stokstijf zitten…licht staat nog steeds op groen….uitstappen en nog een stukje lopen vindt Arno iets te spannend…. na enige aarzeling geeft de taxichauffeur gas. We rijden met een behoorlijke vaart door een ‘hele gezellige wijk’. Even verderop is ons RV-park. De taxichauffeur wordt bedankt met een behoorlijke fooi. De taxichauffeur bedankt met de woorden: “You are very funny lucky man…thank you!”….. Nu wordt ook duidelijk waarom dit RV-park gevangenisachtig prikkeldraad rondom op de muren heeft en ’s nachts een bewaker met hond heeft rondlopen.
De volgende ochtend fris en fruitig San Francisco in. We gaan direct met de cabel car richting Fisherman’s Warf. Hier lunchen wij. Verder lopen we langs de werf met winkeltjes, schepen en strand. Vanaf hier nemen we ook een bus cabrio die ons op een tour neemt door San Francisco over The Golden Gate…. Wat een prachtig bouwwerk!!! Ook hebben we vanaf The Golden Gate Vista point een prachtig uitzicht over de stad…het weer helpt hierbij ook goed mee. Het zonnetje schijnt op ons pannetje bij zo’n 24 °C. Terug bij Fisherman’s Warf dineren we to call it a day! A big day!!! Eigenlijk waren we in San Francisco te kort….wat ons betreft één van de geweldigste steden van de westcoast van de USA. Maar goed we motten nog naar LA.

De volgende dag zakken we af richting de Big Sur. De Big Sur is onderdeel van Hwy 1. Het is een route langs de kust zoals we eerder hebben meegemaakt in Australië en Nieuw Zeeland. En …als ervaren reizigers….van dit soort schitterende wegen kunnen wij geen genoeg krijgen… De Big Sur is een 140 km lange bochtige weg met variërende hoogtes. Volgens internet gaat dit mooie plaatjes opleveren. Dus we hebben er zin an! Maar volledig buiten ons wereldreisweerverwachtingspatroon (leuk woord voor scrabble) is het weer niet zonnig en helder maar mistig. En ook dat heeft wel wat… Door een lichte zeebries lijkt het net of de wolken zachtjes over het land geduwd en over de bergen getild worden. Dit heeft als effect dat de wegen nog prima zichtbaar zijn maar als we van een uitzicht willen genieten de mist de oceaan en de bergen als een deken bedekt heeft. Het mistige uitzicht geeft een mystieke sfeer aan de Big Sur. Dit is geweldig om mee te maken. En als de zon dan soms toch nog even de kans krijgt door te breken, ontstaan schitterende plaatjes.

We volgen Hwy1 een stuk richting LA voor het slotstuk. Santa Barbara proberen we nog in te komen maar een parkeerplek bij een winkelcentrum vinden met een suite… lukt ons helaas niet. Dus niet bij een mall…Santa Barbara met haar straatjes…mmmm laat maar….ander keertje misschien.
Het is prima dat we ervaren hebben hoe het is om met een suite (motorhome) te reizen. Het heeft luxe en comfort waar de campers van OZ en NZ niet tegenop kunnen. Maar de flexibiliteit, spontaniteit en het speelgoed waarmee we reisden en geleerd hebben te reizen in OZ en NZ is in de USA minder…Ondanks dat we een ook in de USA een prachtige tijd hebben zijn we van het echte reizen een beetje aan het afkicken…
Reizen is een geweldige belevenis! Helemaal als je dit met je familie kan doen. Als reizigers wisten we altijd waar we naar toe gingen maar ook waar we vandaan kwamen. Het is een wat Cruijfferiaanse uitspraak…maar om Cruijff te begrijpen dien je eerst te kunnen voetballen. Wij zeggen doen!!!
We kijken uit om terug te vliegen naar ons heerlijk goed geregelde schone kikkerlandje,…naar huis. We wilden weg van het gezeik, weg van de drukte, maar vooral we wilde samen reizen en ontdekken. Nu is deze reis ten einde en hebben we gedaan wat we wilden doen! We hebben zin om familie en vrienden te zien! Bedankt voor al jullie mooie en lieve berichtjes! We vonden het geweldig dat jullie ons en onze onvergetelijke belevenissen volgden over de afgelopen 9 maanden.

Bedankt!
En tot in Nederland!


Wist je dat:
- In de USA 4.286 km hebben gereden;
- We de wereld rond zijn gegaan;
- We in km’s de wereld voor meer dan de helft hebben rondgereden;
- Sascha genoeg heeft van kleine lieve schattige konijntjes en zegt als ze er één ziet opzoutuh!!!;
- Arno weer eens z’n teen gestoten heeft;
- Anna fotograferen ook een beetje onder de knie krijgt;
- In USA redelijk gehonkbald wordt;
- Onze laatste nacht op reis in het Sheraton zal zijn;
- We zin hebben om te reizen;
- We zin hebben om naar huis te gaan!